Met een indrukwekkend palmares dat de UEFA Champions League, de UEFA Super Cup, La Liga en de Spaanse Supercup omvat, verdient Brahim Diaz zonder twijfel de prestigieuze titel van African Footballer of the Year. Zijn constante prestaties op het allerhoogste niveau van Europees voetbal, maken hem dé kandidaat die de eer van Afrika moet dragen.
De Marokkaanse international was afgelopen seizoen betrokken bij 15 doelpunten in La Liga, waarmee hij een cruciale rol speelde in de aanvalsopbouw van zijn team. Daarnaast scoorde hij in de groepsfase van de UEFA Champions League tegen SC Braga, maar het hoogtepunt van zijn seizoen kwam tijdens de uitwedstrijd tegen RB Leipzig, waar hij het enige doelpunt van de wedstrijd maakte en zijn team naar de overwinning leidde. Bovendien maakte Diaz ook in de halve finale van de Spaanse Super Cup een doelpunt tegen Atlético Madrid, waarmee hij wederom zijn waarde bewees voor Real Madrid.
Toch is het niet alleen Brahim Diaz' clubprestaties die in aanmerking moeten worden genomen. Het is belangrijk dat de Confederation of African Football (CAF) zich realiseert dat Afrikaanse spelers die het Europese voetbal domineren, de juiste erkenning krijgen. Helaas lijkt het alsof de CAF in het verleden vaak tekort is geschoten in het erkennen van Marokkaanse prestaties, en dat roept de vraag op hoe de organisatie echt kijkt naar de bijdrage van Afrikaanse spelers op het wereldtoneel.
De vergeten prestaties van Yassine Bounou en de Marokkaanse helden
Als we kijken naar eerdere uitslagen van de prijs, zien we dat de CAF in 2022/2023 een enorme kans heeft gemist. Marokko's historische prestatie op het WK 2022 in Qatar, waar ze als eerste Afrikaanse land ooit de halve finale wisten te bereiken, werd door de wereld geprezen. Het nationale team versloeg voetbalreuzen als Spanje en Portugal, wat duidelijk een van de grootste prestaties was in de Afrikaanse voetbalgeschiedenis. Yassine Bounou, de doelman van het Marokkaanse team, speelde een cruciale rol in deze successen, vooral met zijn fenomenale optreden in de penaltyshoot-outs, die hem tot een ware volksheld maakten.
Ondanks dit alles kreeg Bounou, samen met zijn teamgenoten, geen enkele serieuze erkenning van de CAF. De spelers die de dromen van een continent vervulden, stonden met lege handen. Het was niet alleen een klap voor het Marokkaanse voetbal, maar voor heel Afrika, dat eindelijk op het wereldtoneel serieus werd genomen dankzij de prestaties van de Atlas Leeuwen. Toch leek de CAF blind voor deze historische doorbraak.
De Nigeriaanse mededinger: Ademola Lookman
Dit jaar schuiven de Nigeriaanse sportmedia Ademola Lookman naar voren als serieuze kandidaat voor de titel van African Footballer of the Year. Met zijn hattrick in de Europa League-finale tegen Bayer Leverkusen heeft Lookman ongetwijfeld zijn waarde bewezen. Zijn prestaties zijn indrukwekkend, en de winst van de Europa League is een grote prestatie voor iedere speler. Maar hoe zwaar zou de Europa League werkelijk moeten wegen in vergelijking met de UEFA Champions League?
Indien de Europa League zo'n grote impact heeft op de CAF-keuzes, rijst de vraag waarom Yassine Bounou, die Sevilla twee keer naar winst leidde in deze competitie (tegen Inter Milan en AS Roma), nog nooit serieus is overwogen voor de prijs. Bounou was een sleutelspeler in de strafschoppenserie tegen AS Roma, wat Sevilla de overwinning bezorgde. Als doelman is hij misschien minder opvallend dan spitsen of middenvelders, maar ook de legendarische Marokkaanse keeper Badou Zaki werd in 1986 verkozen tot Afrikaanse voetballer van het jaar na het schrijven van geschiedenis op het WK in Mexico. Het negeren van Bounou’s prestaties roept alleen maar meer vragen op over hoe de CAF omgaat met deze prestigieuze prijs.
Eerlijke erkenning voor Afrikaanse talenten
De geschiedenis toont dat de CAF herhaaldelijk tekortschiet in het correct erkennen van Afrikaanse talenten die op het wereldtoneel uitblinken. De halve finale van het WK bereikte Marokko tegen alle verwachtingen in, en spelers zoals Hakim Ziyech, Sofyan Amrabat en Azzedine Ounahi hebben een enorme impact gehad, niet alleen op het continent maar wereldwijd. Toch blijft de erkenning voor Marokkaanse spelers schaars.
Dit jaar zou echter anders moeten zijn. Brahim Diaz zijn prestaties hebben hem een plaats tussen de groten spelers van Afrika gegeven, en het wordt tijd dat de CAF dit erkent. Als de CAF zichzelf serieus neemt, en eerlijk is in het evalueren van prestaties, dan kan er geen twijfel bestaan: Brahim Diaz moet de volgende Afrikaanse voetballer van het jaar worden, in de voetsporen van legendes zoals Mohammed Timoumi, Badou Zaki, Mustapha Hadji en Ahmed Faras.